from the blog.

ΜΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ…

Επιτρέψτε μου μια προσωπική εμπειρία – μαρτυρία: Κάποια μέρα οι αδελφές μού ζήτησαν, αν μπορούσα, να τους μεταφέρω με το αυτοκίνητο σε μια διεύθυνση που τους είχαν δώσει. Δέχτηκα ευχαρίστως. Το διαμέρισμα ήταν στο ισόγειο μιας πολυκατοικίας στην περιοχή του σταθμού Λαρίσης. Από την κεντρική είσοδο μια δυσάρεστη μυρωδιά πλανιόταν στο αέρα. Κτυπήσαμε το κουδούνι του διαμερίσματος . Η πόρτα άνοιξε και μας υποδέχτηκε ένα μεγάλο σκυλί και μια ηλικιωμένη κυρία. Στο χολ, γεμάτο από τις «ανάγκες» του σκύλου, στεκόταν ένας νεαρός με διανοητικά προβλήματα . Δεξιά η κουζίνα με νεροχύτη σε απερίγραπτη κατάσταση, αριστερά η κρεβατοκάμαρα με κλειστά τα παράθυρα, όπου ήταν σκεπασμένος ένας ηλικιωμένος με σκεπάσματα απερίγραπτης κατάστασης, ενώ η μυρωδιά που αισθανθήκαμε στην είσοδο ήταν πολύ πιο έντονη. Οι δυο αδελφές, μου έδωσαν την εντύπωση ότι μπήκαν σε ένα παλάτι, και χωρίς καθυστέρηση ανασκουμπώθηκαν. Η μια ανέλαβε να βάλει σε τάξη την κουζίνα και η άλλη την περιποίηση του ασθενούς ηλικιωμένου (ο οποίος είχε γάγγραινα στο πόδι). Αν ήταν πατέρας της, αμφιβάλλω αν θα μπορούσε να τον περιποιηθεί καλύτερα! Η κυρία του σπιτιού (φαντάζομαι σύζυγος του ασθενούς) και αυτή όχι με τόσο καλά «τας φρένας», προσπάθησε να συνεφέρει λίγο το χολ!
Ο σκύλος γαύγιζε βλέποντας αυτά τα ασυνήθιστα άτομα που μπήκαν στο χώρο του. Αφού τακτοποιήθηκαν όλα αποχαιρέτησαν με χαμόγελο, υποσχόμενες ότι θα ξαναερχόντουσαν! Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε μέρα εδώ και 25 χρόνια. Καθημερινά γύρω στις 8.30’ π.μ. η ώρα δυο αδελφές φεύγουν για βοήθεια «κατ΄οίκον» σε άτομα των οποίων ήδη γνωρίζουν τις ανάγκες, ή τους έχουν ζητήσει βοήθεια.

You may also like

ΤΟ ΕΡΓΟ

Κάθε Σάββατο υπάρχει διανομή ρούχων στις 8 π.μ. Μερικές φορές υπάρχει επίσης διανομή τροφίμων σε τσάντες για οικογένειες για το σπίτι (ανάλογα με το τι έχουν) Μετά τη διανομή, οι αδελφές αποσύρονται για προσευχή και […]